12 februari 2018/tags Leven in de Morvan

Op weg naar Nederland, zo’n beetje vóór Brussel, gaan we het al tegen elkaar zeggen: ” O, wat is het druk op de weg!”
En als we in Nederland zelf zijn, vinden we het op de weg werkelijk een gekkenhuis, wat veel verkeer en wat een files.

Op weg naar Nederland, zo’n beetje vóór Brussel, gaan we het al tegen elkaar zeggen: ” O, wat is het druk op de weg!”
En als we in Nederland zelf zijn, vinden we het op de weg werkelijk een gekkenhuis. Wat een files!
Het bepaalt ook in hoge mate ons verblijf daar: je moet altijd denken, op welk tijdstip je bij familie en vrienden op bezoek gaat. Je wilt als het even kan niet in een file terechtkomen.
We zijn nu meer dan 10 jaar weg en vinden het in die tijd zóveel drukker geworden.
Maar misschien “ontwen” je dat soort dingen ook wel!
De enige “bouchons”, die we hier in de Morvan hebben, zijn “koeienfiles”!
Het is geen wonder, dat het hier zo rustig is: in Nederland bevinden zich 411 inwoners op een km2, hier in de Morvan maar 13!

Onze school ligt weliswaar aan een “doorgaande” weg (de D500), maar het is zo’n kronkelweggetje door de heuvels, dat het echte doorgaande verkeer de route door het dal bij Arleuf kiest.
En het weggetje vóór ons huis leidt naar Les Brenots, een gehucht van 22 huizen, waarvan er nog 9 bewoond worden.
Er is daar dan ook geen druk verkeer, de meeste mensen zijn oud en rijden geen auto meer.

We hebben één keer een wegafsluiting in het dal meegemaakt afgelopen zomer en toen wisten we weer wat “druk” betekent. Zie mijn blog van augustus jl:
www.ancienne-ecole/leven-in-de-morvan/déviation-augustus-2017

Zeker in de winter passeren er alleen maar bewoners, die verderop in kleine gehuchtjes wonen. En wanneer er zoals nu sneeuw ligt, is er helemaal nauwelijks verkeer boven op onze berg.
Het gebeurt zelfs, dat we als we een auto horen, even voor het raam gaan staan om te kijken, wie het is!

Wij gaan zelf met sneeuw wel gewoon op pad, we hebben een Quatre x Quatre én een schep achterin, nou dan kan je niets gebeuren!
De eerste winter durfden we dat nog niet goed, maar de prijs is dan, dat je weken binnen zit.

De honden lopen niet alleen altijd in het bos los, maar ook op de weg. We hebben ze geleerd om langs de kant te gaan zitten, als er een auto komt.
Sophie is een beetje doorgeschoten, want wanneer ze nu een vliegtuig hoort, zit ze meteen aan de kant! En de anderen volgen dan maar.

Niet alleen rondom ons huis, maar in het hele gebied zijn de wegen niet vol, het gebeurt regelmatig, dat we 3 kwartier naar een klus rijden en dan geen auto tegenkomen.
En als er iemand achter ons rijdt, dan gaan we even aan de kant: geen zin om iemand achter je te hebben.
De gemiddelde Fransman rijdt nl. niet gewoon achter je, maar bezit de irritante eigenschap om bovenop je bumper te gaan rijden, totdat ze in kunnen halen.