17 januari 2018/tags Leven in de Morvan
Ik was de laatste keer, dat we in Nederland waren, bij de Bijenkorf en daar hoorde ik toevallig het gesprek tussen twee keurig aangeklede dames. Ze twijfelden over de aankoop van blauwe of bruine schoenen met hakjes. Tsja, de ene had al veel blauwe en bruine schoenen, maar deze hakken waren zó apart! Ze dacht, dat ze het blauwe paar toch maar zou nemen.
Ik moest lachen en ineens drong het in alle hevigheid tot me door, wat een ander leven ik nu heb in Frankrijk.
Ik was de laatste keer, dat we in Nederland waren, bij de Bijenkorf en daar hoorde ik toevallig het gesprek tussen twee keurig aangeklede dames. Ze twijfelden over de aankoop van blauwe of bruine schoenen met hakjes. Tsja, de ene had al veel blauwe en bruine schoenen, maar deze hakken waren zó apart! Ze dacht, dat ze het blauwe paar toch maar zou nemen.
Ik moest lachen en ineens drong het in alle hevigheid tot me door, wat een ander leven ik nu heb in Frankrijk.
Vroeger in de gang in de Hoekse Waard stonden ook al mijn schoenen met en zonder hak netjes onder de kapstok en ’s morgens naar je werk deed je een paar aan en die kwamen daar ook ’s avonds weer vrij schoon terug.
Wanneer je nu onder onze Franse kapstok kijkt, zie je 2 soorten: zware bergschoenen en laarzen. En allebei meestal onder de modder. Erin passen geen nette panty’s of sokjes, nee het hele jaar dragen we allebei zelf gebreide sokken.
Ook als je boodschappen gaat doen, doe je die bergschoenen en oude kleren aan, want het is altijd wel ergens modderig en niemand kijkt je ook raar aan.
Onze nette kleding uit Nederland hebben we nooit meer aan. We hebben allebei wat bewaard voor “speciale gelegenheden” en de rest maar naar de Emmaüs gebracht.
Eric heeft nog eens al zijn pakken gepast, die hij vroeger naar zijn werk droeg. Het zag er erg komisch uit, maar niet zo’n goed idee in Les Brenots! Dus opruimen maar!
De werknemer, die ze van ons aanpakte bij de Emmaüs, was verbijsterd en vroeg of het pakken van Armani waren. Nou dat nu ook weer niet, maar we denken, dat ze ze onderling verdeeld hebben, want we hebben ze nooit in de winkel gezien!
Over het algemeen bestaat mijn outfit hier uit een spijkerbroek van €3 van de Emmaüs, een goedkope trui van de Decathlon, t-shirts, die ik nog uit Nederland had en zelfgebreide sokken. Winterjas van dochterlief, die ze niet meer wilde.
Lekker makkelijk met 6000 m2 terrein, 4 honden en een poes!
Ja, zo gaat dat als je die keuze in het leven maakt! Knap vind ik dat, want dat kun je alleen maar doen als je samen met je neuzen dezelfde kant uit kijkt naar de toekomst zoals jullie gedaan hebben, de schouders er onder zetten, afstand doen en nemen van meer zaken dan alleen luxe.
Belangrijk ook als je gezondheid en je mobiliteit goed genoeg is om niet alleen emotioneel maar ook fysiek in staat bent een nieuw leven op deze wijze aan te kunnen.
Ik ben er van overtuigd dat jullie kijk op het leven veranderd, de waarden weten te schatten wat wezenlijk belangrijk is, vreugde halen uit de natuur die de pracht laat zien, maar ook de ongemakken zullen geven en daar dan het geluk in te vinden!
Greta en Eric, jullie kunnen best trots zijn op jezelf en op elkaar!
En zoals ik al eerder heb laten weten: een diepe buiging en een warme groet stuur ik naar jullie toe van uit het Goudse land! Marianne
Dank je voor je mooie woorden, Marianne!
Dank je, graag gedaan..volg jullie met plezier!