7 februari 2016/tag Leven in de Morvan

Onze L’Ancienne Ecole staat net buiten het dorpje Les Brenots. Nou ja…dorpje!

Het bestaat buiten ons uit in totaal 21 huizen, waarvan er 6 permanent leeg staan. Van deze lege huizen zijn de eigenaren overleden en de erven nemen niet de moeite om zo’n huis te verkopen.
Als het meezit, komen ze nog wel een enkel keertje, maar verder gebeurt er niks!

Op 680 meter hoogte staat onze L’Ancienne Ecole net buiten het dorpje Les Brenots. Nou ja…dorpje! Op bovenstaande foto zie je het hele gehucht, onze school bevindt zich rechts achter de rode heg.

Les Brenots bestaat buiten ons uit in totaal 21 huizen, waarvan er zes permanent leeg staan. Van deze lege huizen zijn de eigenaren overleden en de erven nemen niet de moeite om zo’n huis te verkopen. Als het meezit, komen ze nog wel een enkel keertje om nog even schoon te maken en alles te luchten, maar verder gebeurt er niks!

Wij verbaasden ons daarover en na wat rondvragen, bleek het vooral te gaan om het feit, dat je je familiehuis nooit verkoopt. Dat wordt natuurlijk ook wel makkelijker gemaakt door de vaak slechte staat van de huizen en de erg lage prijzen van de Morvanse huizenmarkt. In Nederland ziet het huizenplaatje er echt geheel anders uit!
Zes huizen worden gebruikt als 2e huis door Fransen uit Dijon of Parijs. Zij komen meestal alleen maar in de zomer en de rest van het jaar staan deze huizen dus ook leeg.

Negen huizen in het hele dorp zijn permanent bewoond, bijna allemaal door (bejaarde) mensen, alléén. Tot voor kort waren wij de jongsten in het dorp (!!), maar vorig jaar is de slager uit Chinon-Chateau hier komen wonen met vrouw en pasgeboren baby. Weer wat leven in Les Brenots!

Uit verhalen begrijpen we, dat het vroeger wel anders was. Alle huizen werden bewoond, de vrouwen wasten hun kleren bij de wasplaats naast onze school en kwebbelden daar met elkaar, de boeren liepen met hun koeien door het dorp en zongen liedjes en de kinderen kwamen van verre naar school in Les Brenots.

Er was zelfs een “cafeetje”! In de fermette, waar nu Jean-Marie, de slager woont, woonde Claire, en zij had in haar kamer wat tafeltjes mèt tafelzeil. Hier gingen de mensen ’s avonds wat drinken en speelden op hun muziekinstrumenten.
We hebben Claire Berthault nog gekend, wat een vrouw! Op haar 84ste stond ze om 7 uur ’s morgens in haar moestuin te werken.

Zoals op zoveel plekken in de wereld vertrokken de mensen en vooral de jongeren naar de grote stad. Er is hier ook qua werk niet zoveel te doen, er zijn wat boeren met vleeskoeien, wat ambachtslieden, maar veel meer kan ik niet bedenken.

De Fransen hier vinden ook, dat de overheid te weinig doet om economische activiteit te stimuleren. De belastingdruk voor kleine ondernemingen is hoog en in onze onmiddelijke omgeving ( Chateau-Chinon) werd enkele jaren geleden een grote vestiging van het leger verplaatst met 100 man personeel. De meeste Fransen zijn dan ook blij erg met de Nederlanders, die hier komen: die brengen weer wat leven én wat economische activiteit.

Maar….doordat er zo weinig mensen wonen hier, is het leven hier zo kalm, vriendelijk en zonder files! We lopen vanuit de voordeur zó het bos in met onze vier loslopende honden en zijn daar in het bos op de heuvels in 9 jaar tijd, twee keer andere mensen tegengekomen! Ook is de Morvan één van de gebieden met de schoonste luchtkwaliteit van Europa.
Voorgaande is logisch als je weet, dat we hier in de Nièvre een bevolkingsdichtheid hebben van 34 inwoners per km2 en in Nederland 408 per km2!